De bekendste en meest gebruikte stemmingsstabilisator is lithium (ook wel lithiumcarbonaat genoemd). We kennen lithium al lang. Rond 1850 werd het al voorgeschreven in Denemarken en Amerika. Er was toen nog weinig onderzoek naar gedaan. Pas 100 jaar later, in 1954, werd de stabiliserende werking van lithium wetenschappelijk bewezen. Dat gebeurde met een groot onderzoek in Denemarken. In 1958 was het voor het eerst mogelijk om de hoeveelheid lithium in het bloed van een patiënt te meten. Vervolgens werd ook duidelijk, dat er een relatie is tussen de lithiumwaarde in het bloed en hoe goed lithium werkt.